Recensies

Nieuwsblad Noord-Oost Friesland

Naar aanleiding van ons concert in Kollum op 12 februari, hebben wij deze mooie recensie mogen ontvangen.

Eline Jongsma, Minke van der Stelt, Laura Schokking, Mieke Overvliet, Lotte Braam en Kaylie Fopma, respectievelijk twee sopranen, twee mezzo-sopranen en twee alten, vormen samen het vocaal ensemble ‘Vocabel’, dat in het kader van de Maartenskerkconcerten zondagavond optrad in de Oosterkerk in Kollum.

Al onmiddellijk bij het eerste lied, in het Fins gezongen, presenteerde het zestal zich als één zanginstrument dat als het ware met één stem en één mond de meerstemmigheid te lijf ging.

De stemmen van de dames bleken perfect bij elkaar te passen en de instelling van de stembandbezitsters was zozeer dienend, dat alles qua tempo, dynamiek, frasering en dictie optimaal tot zijn recht kwam.

Niet alleen bij dit lied, maar ook bij alles wat erop volgde en in de talen Zweeds, Nederlands, Engels en Latijn.

Het eerste deel van het programma kreeg de titel ‘Afscheid’ mee en het tweede ‘Ontmoeting’.

In beide delen hadden de langzame tempi de overhand. Iets meer afwisseling wat dat betreft had gekund, maar in dit geval kon het publiek in ieder geval lekker langzaam genieten van de schoonheid van klanken en samenklanken.

De opstelling van het ensemble wisselde geregeld en paste telkens uitstekend bij datgene wat te berde werd gebracht. Zo stond men bijvoorbeeld bij een compositie van Karin Rehnqvist tijdens de unisono-zang in één rij en voerde men muziek met spannende akkoorden in een dicht opeengepakte cirkelformatie uit.

De meerstemmige zang was elke keer een lust voor het oor, of het nu een Requiem van Oswald Fieuws betrof, waarin bezwerende tekstherhalingen te beluisteren waren, een spannend opgebouwd ‘Ave generosa’ van Ola Gjeilo dan wel Billy Joels nummer ‘And so it goes’, met daarin zowel zang- als neuriewerk. Bij alle technische perfectie ontbrak de emotie zeker niet. ‘De wereld vergaat’ van Laïs, ‘When the earth stands still’ van Don MacDonald en het bekende ‘Scarborough fair’ waren voorbeelden van doorleefde muziek.

Instrumentaal, dat wil zeggen met betekenisloze tekstklanken, voerde men een preludium en fuga van Marek Jasinski uit. Het was een hoogstandje van jewelste.

Naast klassieke muziek en volksmuziek lieten de dames ook enkele swingnummers de revue passeren. Met veel gevoel voor het genre zongen ze op aanstekelijke wijze ‘That man’ van Caro Emerald, ‘Dream a little dream’ (Andre/ Schwandt) en als toegift ‘Diamonds are a girls best friend’ van Marilyn Monroe.

De toegift, helemaal uit het hoofd, kreeg de meeste visuele expressie van dit werkelijk onvolprezen ensemble.

RENNIE VEENSTRA